“ေမာင္ေလးေရ…ထပါေတာ့…ေရာင္နီလာလွေပါ့…တစ္ေက်ာ့ႏွစ္ေက်ာ့ေတးကိုသီ…ငွက္ၾကားႏႈတ္ပလီ…ေတာင္ဆီနား ကခရပန္းပင္ေအာက္ႀကိဳင္လို႕လန္း…”
မမၾကဴက ေကာင္းမြန္ကို နံနက္ခ်ိန္ေရာက္တိုင္း ႏိုင္ငံေက်ာ္အဆိုေတာ္ တင္တင္ျမသီဆိုေသာ တစ္ေက်ာ့ႏွစ္ေက်ာ့ ေတးကိုသီ သီခ်င္းေလးျဖင့္ ႏႈိးေနက်ျဖစ္သည္။ အိပ္ယာက ေစာေစာႏိုးေနေသာ္လည္း မမၾကဴ၏ ေတးသံေလးျဖင့္ လာမႏႈိးမခ်င္း ေကာင္းမြန္က အိပ္ယာထဲတြင္ အပ်င္းထူေနေလ့ရွိသည္။
မမၾကဴကလည္း ကိုယ့္ေမာင္ေလးအေၾကာင္းကို သိၿပီးသားမို႕ နံနက္ ေစာေစာထၿပီး သနပ္ခါးအေဖြးသားေလးလူးၿပီး ေကာင္းမြန္ကို သြားႏႈိးသည္။ မမၾကဴလာႏႈိးေတာ့မွ ေကာင္းမြန္ အိပ္ယာကထၿပီး မ်က္ႏွာသစ္သည္။ သြားတိုက္သည္။ မမၾကဴက ေကာင္းမြန္အိပ္ယာကႏိုးလွ်င္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ေမေမ့ကိုသြားကူသည္။
ေဖေဖက နံနက္ ၅ နာရီတြင္ အိပ္ယာထ၍ ၀ိပႆနာတရားကို ေန႕စဥ္ အားထုတ္သည္။ မမနဲ႕ေမေမတို႕ နံနက္စာျပင္ဆင္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ေဖေဖက တရားထိုင္ၿပီးသည့္အခ်ိန္ႏွင့္ ကိုက္ညီသည္။
ေဖေဖက နံနက္စာျပင္ထားသည့္ စားပြဲနားကို ေရာက္လာသည္။ ေကာင္းမြန္ကလည္း သူ႕ေနရာတြင္ သူ၀င္ထိုင္လိုက္ သည္။ နံနက္ခင္းအခ်ိန္ေလးသည္ မိသားစု ၄ ေယာက္ စလံုးဆံုသည့္အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ေမေမက ေဖေဖ့အတြက္ ျပင္ဆင္ေပးသည္။ မမၾကဴက ေကာင္းမြန္အတြက္ ျပင္ဆင္ေပးသည္။
“ဂြတ္ထေမာနင္း ေဖႀကီးေရ”
ရုတ္တရက္ ေျပာလိုက္ေသာ ေမေမ့စကားေၾကာင့္ ေဖေဖက ၿပံဳးလိုက္သည္။ မမၾကဴႏွင့္ ေကာင္းမြန္ကလည္း ေမေမ့ကို နားမလည္သည့္ အမူအယာႏွင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
“ဂြတ္ထေမာနင္း သမီး နဲ႕ သားေရ”
ဒီေန႕မွ အထူးအဆန္းစကားေတြေျပာေနေသာ ေမေမ့ကို ၾကည့္၍ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ အံ့ၾသေနသည္။
“အားလံုး ေကာ္ဖီ ဒရင့္ၿပီး ကိတ္မုန္႕ေလးေတြ အိ ၾကေနာ္”
“ေမေမရယ္…ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ”
မမၾကဴက မေနႏိုင္ေတာ့ ေမးမိသည္။
“ေမေမက အဂၤလိပ္လို စကားေျပာတတ္ေအာင္ေလ့က်င့္ေနတာ သမီးရဲ႕”
“ဘာလို႕ေလ့က်င့္ေနတာလဲ ေမေမ”
“သားေလးက ေနာက္လဆိုရင္ ႏိုင္ငံျခားသြားၿပီး ပညာသင္မွာေလ။ အဲဒီေတာ့ သားနဲ႕ဖုန္းဆက္တဲ့အခါ ေမေမက အဂၤလိပ္လိုေျပာမွ သားနားကသူငယ္ခ်င္းေတြက သားကို အထင္မေသးမွာေပါ့ သမီးရဲ႕”
“ေမေမရယ္…သမီးတို႕က ဗမာပဲ ဗမာလိုေျပာတာ အထင္ေသးစရာရွိလို႕လား”
“ဟုတ္သားပဲ ေမေမကလည္း”
ေကာင္းမြန္ကပါ ၀င္ေျပာသည္။
“သမီးနဲ႕သား ေဖေဖေျပာမယ္။ သမီးတို႕သားတို႕ ေမေမ ေျပာခ်င္သလိုေျပာစမ္းပါေစကြယ္”
ေဖေဖက ၀င္ေျပာသျဖင့္ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ေနလိုက္ၾကသည္။
“မေန႕က ေစ်းသြားရင္ အဂၤလိပ္စာ မီးနင္းစာအုပ္ေလး၀ယ္လာခဲ့တယ္ သမီးရဲ႕။ ျမန္မာလိုေရးထားတာေလး ေတြပါေတာ့ ေမေမက်က္ရလြယ္တာေပါ့”
“အင္းပါ”
မမၾကဴက စိတ္မသက္မသာႏွင့္ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
“သမီးနဲ႕သား ရွစ္ အာ၀ါမွာ သင္တန္းသြားရမွာမဟုတ္လား”
ေမေမက (၈)နာရီမွာ သင္တန္းသြားရမွာ မဟုတ္လားဟုေမးျခင္းျဖစ္သည္။ မမၾကဴနဲ႕ေကာင္းမြန္က ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
“သင္တန္းၿပီးရင္ အိမ္ကို တန္းတန္း ဂိုးဘက္ခဲ့ေနာ္။ သားေလးေကာင္းမြန္အတြက္ လိုအပ္တာေလးေတြ ေစ်းမွာ သြား ဘိုင္ရေအာင္”
“ေမေမနဲ႕ေတာ့ ခက္ေနပါၿပီ။ အိမ္ကိုတန္းတန္းျပန္လာခဲ့။ ေစ်းသြား၀ယ္ရေအာင္လို႕ ဗမာလိုေျပာလဲရတဲ့ဟာကို” မမၾကဴစိတ္ထဲမွ ေျပာေနမိသည္။
♥♥♥♥♥
“မမ”
“ရွင့္”
မမၾကဴနဲ႕ ေကာင္းမြန္စကားေျပာတိုင္း သံုးသည့္ စကားလံုးမ်ားျဖစ္သည္။ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္မွာ အလြန္ခ်စ္ၾက သည္။ တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ ညွာတာသည္။ ေဖေဖ နဲ႕ ေမေမကလည္း ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနတာကိုၾကည့္၍ ၾကည္ႏူးေနသည္။
ေကာင္းမြန္က မေလးရွားႏိုင္ငံ မွာ ကြန္ပ်ဴတာပညာသြားသင္ေတာ့မွာမုိ႕ လိုအပ္သည့္အေျခခံေလးရသြားေအာင္ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းႏွင့္ အဂၤလိပ္စကားေျပာ သင္တန္းလိုက္တက္ေနသည္။ မမၾကဴကလည္း အတူတက္ခ်င္သည္ ဆိုေသာေၾကာင့္ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းႏွင့္ အဂၤလိပ္စကားေျပာသင္တန္းမ်ားကို မေမာမပန္း တက္ရသည္မွာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေနသည္။
“မမ…ေမေမ့ အေျပာအဆိုေတြကို ကၽြန္ေတာ္ မႀကိဳက္ဘူးဗ်ာ”
“ဟုတ္တယ္ ေမာင္ေလးရဲ႕…မမလည္း မႀကိဳက္ဘူး။ ဗမာလို ေျပာရင္လည္းျဖစ္တဲ့ဟာကို”
“ေမေမက ေလးတန္းပဲေအာင္ထားတာ ဆိုေတာ့ အဂၤလိပ္စကား အသံုးအႏႈန္းေတြကို မွန္ေအာင္ ဘယ္သံုးတတ္ မလဲေနာ္”
“ဟုတ္တယ္…ေမာင္ေလး…ေမေမ့ အသက္အရြယ္ႀကီးနဲ႕ အဲလိုေျပာေတာ့ ရယ္စရာႀကီးျဖစ္ေနတာေနာ္”
“ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရယ္ခ်င္လြန္းလို႕ ေအာင့္ထားရတာ”
“အင္း….ေဖေဖက ဘာမွ မေျပာေတာ့ ခက္တယ္”
“ေဖေဖကလဲ ေမေမ ဘာလုပ္လုပ္ ဘာေျပာေျပာ တစ္ခြန္းမွ ၀င္ေျပာတာ…ဟန္႕တားတာ မရွိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တားလဲရမွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္”
“ေအးပါ…ေမာင္ေလးရယ္”
“ေမေမက အဂၤလိပ္စကားကို ၾကားညွပ္ေျပာတာ သူမ်ားေတြၾကားရင္ ေမေမ့ကို အထင္ေသးမွာ မမရဲ႕”
“ေမေမ ေျပာတာ မွားေနပါတယ္လို႕ ေျပာရင္လဲ ျပင္မေပးရဲဘူး…ေမာင္ေလး”
“ေမေမ့ေၾကာင့္ ခက္ပါတယ္မမရယ္”
ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္စကားေျပာရင္း ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းကို ေရာက္သည့္တိုင္ ေမေမ့အေၾကာင္းက ေျပာလို႕ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။
♥♥♥♥♥
“သမီးနဲ႕သားတို႕ေတာင္ ရီတန္း(return)လာၿပီပဲ”
သင္တန္းမွ ျပန္လာေသာ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္ေသာအခါ ဧည့္သည္ႏွင့္စကားေျပာေနေသာ ေမေမက လွမ္းေျပာသည္။
“မခင္ေရ…စကားေတြ ဂြတ္(Good)ေနလိုက္တာ…ေနာက္မွ ဆက္ေျပာရေအာင္ေနာ္။ သမီးနဲ႕သားကို ထမင္း ဖိ(Feed)ဖို႕ ရပဲယား(repair) လိုက္ဦးမယ္”
မမၾကဴက “ေမေမရယ္…စကားေကာင္းေနလိုက္တာ၊ သမီးနဲ႕သားကို ထမင္းေကၽြးဖို႕ ျပင္လိုက္အံုးမယ္” လို႕ ရိုးရိုး ေျပာရင္ျဖစ္တာပဲဟု စိတ္ထဲမွာ ေျပာလိုက္သည္။
ဧည့္သည္ ေဒၚခင္က ေမေမ့စကားကို ၿပံဳး၍နားေထာင္ေနသည္။
“မခင္ရယ္…ဖရီး(Free)တဲ့အခါ မၾကာမၾကာ ကမ္း(come) ခဲ့စမ္းပါ။ သားေလးက မေလးကို ကြန္ပ်ဴတာ သြား လန္း(learn) ရမွာေလ။ အခု ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ အင္းဂလိရွစ္ ကို သြားၿပီး ကလို္င္း(Climb)ေနၾက တာေလ”
“မခင္လည္း အလုပ္ရွိလို႕ျပန္ပါဦးမယ္”
ေဒၚခင္ခင္က ေမေမ့ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အိမ္မွထြက္သြားသည္။
“ေမေမ…”
“ဘာလဲ…သမီး”
“သမီးေျပာမယ္…”
“ဘာေျပာခ်င္တာလဲ သမီးရဲ႕”
“ေမေမရယ္ စကားေျပာတဲ့အခါ ဗမာလိုပဲ ေျပာပါေနာ္။ အဂၤလိပ္စာလံုးေတြ မပီမသနဲ႕ မေျပာတတ္ေျပာတတ္ ထည့္ေျပာေတာ့ သူမ်ားၾကားရင္ သမီးတို႕ရွက္တယ္”
“ဟုတ္တယ္ ေမေမ”
“ေၾသာ္…ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္က အတိုင္အေဖာက္ညီလွခ်ည္လား။ ေမေမက သမီးနဲ႕သားကို ဂုဏ္ျမင့္ခ်င္လို႕ပါ ကြယ္”
“မဟုတ္ေသးဘူးထင္တယ္ေမေမ”
“ေတာ္စမ္းပါေအ…ညည္းတို႕ကို ငါကေမြးထားတာပါ။ ငါ့ကို ေလးတန္းပဲေအာင္တယ္ဆိုၿပီး အထင္ေသးလို႕ ေျပာတာလား”
“သမီးနဲ႕သား”
ေဖေဖက အိပ္ခန္းထဲက ထြက္လာၿပီး ေခၚလိုက္တယ္။
“ဟုတ္ကဲ့…ေဖေဖ”
“သမီးနဲ႕သားရဲ႕ေမေမ ေျပာတတ္သလိုေျပာတာကို လက္ခံေပးလိုက္ပါလား”
မမၾကဴ ႏွင့္ ေကာင္းမြန္တို႕၏စိတ္ထဲတြင္ မေက်မလည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေဖေဖ့စကားကို မလြန္ဆန္၀န္႕ေသာေၾကာင့္ ေခါင္းညိတ္လိုက္ရသည္။
♥♥♥♥♥
“ၾကဴ”
မမၾကဴသူငယ္ခ်င္း မတင္မ်ိဳးေ၀က ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္းမွ အထြက္တြင္ လွမ္းေခၚလိုက္သျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
“ဘာလဲ…ေ၀”
“မၾကဴတို႕ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ကို အကူအညီေတာင္းမလို႕”
“ဘာမ်ားလဲ ေ၀”
“လာမယ့္ တနဂၤေႏြေန႕ ေ၀့ေမြးေန႕ေလ။ ေမြးေန႕အတြက္ အိမ္မွာ ညအိပ္ၿပီ လာကူေပးဖို႕ပါ”
“ဒါမ်ား….ေ၀ရယ္…ေဖေဖနဲ႕ေမေမကို ေျပာၿပီး လာခဲ့မယ္ေလ”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…ၾကဴေရ…ေမာင္ေလး ေကာင္းမြန္ကလဲ မေ၀တို႕ကို ကူရမယ္ေနာ္”
“ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေမာင္ႏွမက အတြဲညီၿပီးသားပါ။ မမ…သူငယ္ခ်င္းဆို ကၽြန္ေတာ္…၀ိုင္းကူလုပ္ေပးမွာေပါ့”
“ၾကဴေရ…ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္”
“စိတ္ခ်ပါ…ေ၀”
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေဖေဖႏွင့္ ေမေမကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပသည္။ ေရွာေရွာရွဴရွဴပင္ ခြင့္ျပဳေသာၾကာင့္ လိုအပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ာကို ယူၿပီး ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။
♥♥♥♥♥
လူခ်င္းသာခင္မင္ရင္းႏွီးေနေသာ္လည္း မတင္မ်ိဳးေ၀တို႕အိမ္ကိုမေရာက္ဖူးသျဖင့္ ေမးျမန္းၿပီးသြားရသည္။ အိမ္ေရွ႕ကို ေရာက္ေသာအခါ ျခံတံခါးပိတ္ထားသျဖင့္ လူေခၚေခါင္းေလာင္းကို ႏွိပ္လိုက္သည္။ ေခတ္မီမီ ၀တ္စားထားေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္အိမ္ထဲမွ ထြက္လာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဆံပင္ကို အေၾကေကာက္ေကာက္ထားသည္ မွာ အသက္အရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ဟုထင္သည္။ အနားကို ေရာက္မွ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ မိကပ္ေတြအေဖြး သားလိမ္းျခယ္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
လက္စြပ္ေတြကလည္း လက္ ၁၀ ေခ်ာင္းအျပည့္ပါလား။ ဆြဲႀကိဳးႀကီးကလည္း အႀကီးၾကီးပဲ။ လက္ေကာက္ေတြက လည္း မနည္းပါလား။ စိန္နားကပ္ကလည္း အေရာင္တ၀င္း၀င္းနဲ႕။
အသက္အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ဖက္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ အသားကလည္း မည္းလိုက္ေသးသည္။ တင္မ်ိဳးေ၀က ညိဳေခ်ာေလးဆိုေတာ့ သူ႕အေမတူတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။
“သမီးရဲ႕…သူငယ္ခ်င္းေတြထင္တယ္”
“ဟုတ္ကဲ့ရွင့္”
“လာၾက…လာၾက သမီးက မွာထားတယ္။ ရက္ကြက္ထဲကို စားပြဲ၊ ကုလားထိုင္သြားငွားေနတယ္။ လာေတာ့မွာပါ”
ထိုအမ်ိဳးသမီးက ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ျခံတံခါးကို ဖြင့္ေပးသည္။ မမၾကဴႏွင့္ ေကာင္းမြန္းက ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ ေနာက္က လိုက္သြားေလသည္။
♥♥♥♥♥
အေတာ္ကေလးၾကာေတာ့ တင္မ်ိဳးေ၀ ျပန္ေရာက္လာသည္။ မမၾကဴတို႕ ေမာင္ႏွမကို ျမင္ေတာ့ ၀မ္းသာအားရျဖစ္ေန သည္။ မမၾကဴႏွင့္ ေကာင္းမြန္တို႕ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္က တင္မ်ိဳးေ၀လိုအပ္သည္မ်ားကို စိတ္ပါ၀င္စားစြာ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးေနသည္။
ေမာရပန္းရမွန္းမသိျဖစ္ေနစဥ္ ဧည့္ခန္းမွ သီခ်င္းသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းက ေငြလမင္း သီခ်င္းျဖစ္သည္။ ခ်ိဳၿပံဳးသီဆိုေသာ အသံလည္းမဟုတ္။ ပိုးအိစံအသံလည္းမဟုတ္။ အျခားၾကားဖူးေနေသာ အဆိုေတာ္မ်ား၏ အသံလည္း မဟုတ္ျဖင့္ မမၾကဴက ဂရုတစိုက္နားေထာင္လိုက္သည္။
“ေ၀…ဒီသီခ်င္းကို ဘယ္သူဆိုထားတာလဲ၊ ၾကားဖူးေနက် အသံမဟုတ္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေလးျဖစ္ေနတယ္”
“ၾကဴရယ္…အဲဒါေမေမဆိုေနတာေလ”
“ေ၀့ေမေမက သီခ်င္းဆိုတာ ၀ါသနာပါလား”
“ပါတယ္…သီခ်င္းဆိုလဲ ၀ါသနာပါတယ္။ ရပ္ထဲရြာထဲမွာ အလွဴအတန္းရွိရင္လဲ ၀င္ကခ်င္ကေနတာ”
မမၾကဴက တင္မ်ိဳးေ၀ေျပာသည္ကို ၾကည့္ၿပီး အံ့ၾသေနသည္။ တင္မ်ိဳးေ၀ကလည္း သူ႕အေမ၏ ၀ါသနာကို ေျပာျပရသည္ မွာ ဂုဏ္ယူေနပံုရသည္။
“သမီးေရ…”
“ရွင္…ေမေမ”
အိမ္ထဲမွ ေအာ္ေခၚသံၾကားရသျဖင့္ တင္မ်ိဳးေ၀က ျပန္ထူးလိုက္သည္။
“သမီးေရ…လာစမ္းပါဦး”
“ၾကဴတို႕ေမာင္ႏွမလဲ လိုက္ခဲ့ေလ”
တင္မ်ိဳးေ၀က ေခၚသျဖင့္ မမၾကဴႏွင့္ေကာင္းမြန္တို႕ကလည္း လိုက္သြားသည္။
“ေမေမ…သမီး..ဘာလုပ္ေပးရမလဲ”
“ေအသင္ခ်ိဳေဆြရဲ႕ တင္းတယ္ သီခ်င္းစီဒီ ရွာမေတြ႕လို႕”
“သမီး…အခန္းထဲမွာ ေမေမ၊ သြားယူလိုက္မယ္ေနာ္”
တင္မ်ိဳးေ၀က အိပ္ခန္းထဲ၀င္သြားသည္။ ျပန္ထြက္လာေသာအခါ စီဒီတစ္ခ်ပ္ပါလာသည္။ EVD စက္ထဲထည့္ေပး လိုက္သည္။ တင္မ်ိဳးေ၀၏ မိခင္က မိုက္ကို စမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ ေအသင္ခ်ိဳေဆြ၏ တင္းတယ္ သီခ်င္းကို အားရပါးရ သီဆိုေနသည္။ တင္မ်ိဳးေ၀က သူ႕မိခင္ကို လက္ခုပ္တီးၿပီးအားေပးေနသည္။ မမၾကဴႏွင့္ ေကာင္းမြန္လည္း မေနႏိုင္ေတာ့ လက္ခုပ္တီးေပးလိုက္ၾကသည္။
သီခ်င္းေတြတစ္ပုဒ္ၿပီးတစ္ပုဒ္ သီဆိုၿပီးေနာက္ ေမာသြားေသာ သူ႕မိခင္ကို တင္မ်ိဳးေ၀က အေအးဗူးယူၿပီးေပးသည္။
“သမီးတို႕ သီခ်င္းဆိုခ်င္လဲဆိုၾက…ေမေမ ေတာ့ ေမာသြားၿပီ ခဏနားဦးမယ္”
မမၾကဴက အေအးဗူးကို လက္ကကိုင္ၿပီးထြက္သြားေသာ တင္မ်ိဳးေ၀၏ မိခင္ကို ၾကည့္ၿပီး ေမေမ့ကို သတိရလိုက္သည္။
♥♥♥♥♥
“ေ၀”
“ၾကဴ…ဘာေျပာခ်င္လို႕လဲ”
“ၾကဴ…ေျပာရင္ ေ၀စိတ္မဆိုးနဲ႕ေနာ္”
“စိတ္မဆိုးပါဘူး…ေျပာစရာရွိတာေျပာေလ”
“ဒီလိုပါေ၀ရယ္…ေ၀့ေမေမက လက္၀တ္လက္စားေတြကို ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီေလာက္အမ်ားႀကီး ၀တ္ထားရတာလဲ”
“ေၾသာ္…ဒါလား…ေမေမက ၾကြားခ်င္လို႕ ၀တ္ထားတာမဟုတ္ပါဘူးၾကဴရယ္။ ေမေမက အသက္ ၂၀ အထိ အေၾကာ္ဗန္းကို ရြက္ၿပီး ရပ္ကြက္စံုေအာင္လွည့္ၿပီး ေစ်းေရာင္းခဲ့ရတာ။ မိခင္မုဆိုးမႀကီးနဲ႕ ေမာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကို အေၾကာ္ေရာင္းၿပီး ရွာေဖြေကၽြးေမြးခဲ့တာ။ သိပ္ဆင္းရဲေတာ့ နားကပ္ကေလးေတာင္ မ၀တ္ႏိုင္ခဲ့ရရွာဘူး”
“အင္း”
“ေဖေဖက လက္သမားအလုပ္လုပ္တယ္။ ေဖေဖနဲ႕ အေၾကာင္းပါၿပီး လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ႀကိဳးႀကိဳးစားစားရွာေဖြ၊ ရွာလို႕ရသမွ်ကို စုေဆာင္း၊ ေဖေဖက ကန္ထရိုက္အလုပ္ကေလးရေတာ့ ပိုၿပီးအဆင္ေျပလာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကုန္မာဆိုင္ဖြင့္ျဖစ္သြားတာေပါ့”
“ေတာ္ေတာ္ ရုန္းကန္ခဲ့ရတာေပါ့ေနာ္”
“ဟုတ္တယ္…ေမေမက ေဖေဖ့ကို ခြင့္ေတာင္းတယ္”
“ဘာမ်ားလဲ ေ၀”
“ငယ္ငယ္က ဆင္ျမန္းခ်င္ခဲ့တဲ့ ေရႊေငြေတြကို အခုဆိုရင္ ၀တ္ခြင့္ရလို႕ အားပါးတရႀကီး၀တ္ခ်င္တယ္တဲ့။ ေဖေဖက ေမေမ့ကို ျပန္ေမးတယ္။ သူမ်ားကို ၾကြားခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႕၀တ္တာလားဆိုေတာ့ ေမေမက မၾကြားခ်င္ပါဘူး။ ငယ္ငယ္က ဆင္းရဲတဲ့အခ်ိန္တုန္းက ၀တ္ခ်င္စားခ်င္ေပမယ့္ မ၀တ္မစားရလို႕ အတိုးခ်ၿပီး ၀တ္ပါရေစတဲ့။ ေဖေဖက ေမေမ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္ဆိုရင္ လုပ္ခ်င္တာလုပ္တဲ့”
“ေ၀ကေကာ စိတ္ထဲဘယ္လိုခံစားရလဲ”
“ေ၀တင္မကဘူး ကိုကိုႀကီး၊ ညီမေလး၊ ေမာင္ေလးေတြအားလံုးကပါ ေဖေဖနဲ႕ တစ္သေဘာထဲပဲ။ ေမေမ စိတ္ခ်မ္းသာသလို ေနရင္ ေပ်ာ္တယ္။ ေမေမက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းက ေငြလမင္း သီခ်င္းကို သိပ္ႀကိဳက္တာ။ ဘာလို႕ႀကိဳက္တာလဲလို႕ ေ၀…တို႕က ေမးေတာ့ သူ႕ဘ၀မွာ ေက်ာင္းကို ေကာင္းေကာင္းေနခဲ့ရဘူးေပမယ့္ သားသမီးေတြကို တကၠသိုလ္ အသီးသီးကို ပို႕ႏိုင္ခဲ့တာမို႕တဲ့”
“အင္း…ေ၀တို႕ေမေမက ကံေကာင္းတယ္ေနာ္”
“အလွဴေတြမွာ ေမေမ၀င္ကရင္ ေ၀…တို႕မိသားစုက လက္ခုပ္လိုက္တီးေပးတာ သိလား။ ေမေမ ေပ်ာ္ေနရင္…ေ၀ သိပ္ေပ်ာ္တာ ၾကဴရယ္။ အဲဒါ…ေ၀တို႕ေမေမလို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာရတာ အေမာပါပဲ”
“ေ၀…ေမေမက ကလိုက္ခုန္လိုက္ သီခ်င္းဆိုေနတာ ေ၀တို႕ မရွက္ဘူးလား”
“ၾကဴရယ္…ဒါရွက္စရာလား။ ေမေမက မေကာင္းတာ လုပ္ေနတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ေ၀တို႕ခ်စ္တဲ့ေမေမ…စိတ္ခ်မ္းသာၿပီး ကခ်င္က….ဆိုခ်င္ဆို…ေ၀ေပ်ာ္တယ္။ ၾကဴရယ္…ေမေမ့ ဘ၀ အခုမွ ေပ်ာ္ခြင့္ရတာ…ေမေမ ငိုေနတာ။ ၀မ္းနည္း ေနတာ။ စိတ္ဆင္းရဲေနတာ မျမင္ခ်င္ဘူး”
“ေ၀…ရယ္…ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ”
“ဘာျဖစ္လို႕လဲ ၾကဴရဲ႕”
“ေမာင္ေလးနဲ႕ ၾကဴက ေမေမ့ကို အျမင္မွားေနၾကတာ”
မမၾကဴနဲ႕ ေကာင္းမြန္တို႕၏ စိတ္ထဲတြင္ ေမေမ့ကို အဂၤလိပ္လို မတတ္ဘဲ ေျပာေနတာကို မႏွစ္သက္ၾကေၾကာင္း၊ မေျပာေစခ်င္တာက သူမ်ားၾကားလွ်င္ ရွက္လို႕ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပလိုက္သည္။
“ေမာင္ေလး”
“မမ”
“မမတို႕ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ အဂၤလိပ္လို ေမေမ ေျပာတတ္သလို ေျပာတာကို လက္ခံေပးရမယ္ေနာ္။ မမတို႕ ေမေမကို နားလည္ေပးၾကရေအာင္ေနာ္။ ဒါမွ တို႕ေမေမလို႕ ဟစ္ေၾကြးမယ္ေနာ္။ ေမေမ့အတြက္ မမတို႕ မရွက္ၾကေတာ့ဘူး”
“ဟုတ္တယ္မမ…မနက္အိပ္ယာက ထရင္ ဂြတ္ထေမာနင္းပါေမေမလို႕ ေျပာၾကမယ္ေနာ္”
“အခုပဲ ျပန္ၿပီး ေမေမ့ကို ဂြတ္ထေမာနင္းပါေမေမလို႕ ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္… ေမာင္ေလးေရ…”
မမၾကဴႏွင့္ေကာင္းမြန္တို႕၏ မ်က္၀န္းထဲတြင္ ေမေမ့မ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္မိရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမိေလသည္။
ကိုယ္တိုင္ခံစားႏွလံုးသားျဖင့္ ေရးဖြဲ႕သည္။
အားလံုးကိုခင္မင္ေလးစားလ်က္
ကိုရင္ေက်ာ္
(၁၇-၄-၂၀၁၂)၁၃၇၄ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏွစ္ဆန္း(၁)ရက္ေန႕ ၊ အဂၤါေန႕ (၁၃း၁၀)နာရီ
No comments:
Post a Comment